Franciszek Kosibor

KOSIBOR Franciszek (1915-1966) uczestnik II wojny światowej odznaczony wieloma odznaczeniami polskimi, angielskimi i francuskimi

Urodził się 10 lipca 1915 roku w Jeleśni, gdzie ukończył szkołę podstawową i tu zamieszkiwał. W dniu 25 marca 1938 roku został powołany do wojska i wcielony do Czwartego Pułku Strzelców Podhalańskich w Cieszynie. W październiku tegoż roku brał udział w inwazji na Zaolzie. W kampanii wrześniowej przeszedł cały szlak bojowy od Zaolzia, aż pod granicę z Rumunią. Szczególnie zacięte walki toczył jego pułk na przedpolach Krakowa, gdzie z powodzeniem odpierał kilkakrotnie ataki wroga.

Po wkroczeniu wojsk sowieckich do Polski Franciszek Kosibor przedostał się do Rumunii, a następnie na Węgry, gdzie dołączył do 10 Brygady Kawalerii Pancernej gen. Maczka i razem z nią przedostał się do Francji. Tam brał udział w walkach pod St. Gont, a po kapitulacji Francji przedostał się do Anglii. W Anglii wcielony został do 10 Pułku Strzelców Konnych, ukończył kurs kierowców czołgowych i strzelców czołgowych.

Po inwazji w Normandii odznaczył się w walkach i awansował do stopnia kaprala, a także został odznaczony Krzyżem Walecznych. Szwadron, w którym walczył Franciszek Kosibor wziął do niewoli niemieckiego dowódcę korpusu gen. Otto Elfeldta oraz wielu wyższych oficerów. Został ranny 19 listopada 1944 roku, przebywał w szpitalu w Antwerpii. Potem walczył przemierzając Francję, Belgię, Holandię. Kampanię tę zakończył w zdobytym niemieckim porcie Wilhelmshoven 6 maja 1945. Za bohaterstwo otrzymał wiele odznaczeń, w tym także honorowych. Otrzymał m.in. 2-krotnie medal Wojska Polskiego, Krzyż Walecznych, odznaczenia brytyjskie i francuskie.

W maju 1946 roku wrócił do kraju. Po powrocie został w Jeleśni napadnięty w nocy przez uzbrojoną bandę i doszczętnie ograbiony. Na przełomie 1951/52 roku musiał także tłumaczyć się przed władzami bezpieczeństwa, które dodatkowo odbrały mu wszystkie odznaczenia frontowe.

Po powrocie podjął pracę w zakładach im. Józefa Kluski (Merilana) w Bielsku – Białej. Tam na stanowisku pracy w dniu 30 grudnia 1966 dopadła go śmierć. Umarł na zawał serca. Pochowany został na cmentarzu w Jeleśni. W 1990 roku zostaje pośmiertnie odznaczony Krzyżem i Medalem za wojnę obronną 1939 r., Krzyżem Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie z czterema okuciami Falaise – Alex – Breda – Wilhelmshoven oraz Krzyżem Pierwszej Dywizji Pancernej.

Bronisław Grzegorzek