Otylia Juraszek (Tylka)

Otylia Juraszek zawsze była niekonwencjonalną, oryginalną postacią. Miała wiele przyjaciół, również nie brakowało jej wrogów. Po wychowaniu pięciorga dzieci zajęła się tym, co zawsze kochała tj. folklorem. Już jako młoda dziewczyna była zapraszana na wesela i inne imprezy, by zabawiać ludzi tańcem i przyśpiewkami. W Jeleśni prowadziła zespół regionalny „Gaździnki” przy Gminnym Ośrodku Kultury. Później założyła własny zespół, złożony z trzech osób tzw. grajków: Otylia Juraszek i bracia Byrtkowie, grający na skrzypcach i dudach. Czasem przygrywał im też heligonista. Zespół szybko stał się znany. Po jednym z ich występów, obecny w Starej Karczmie w Jeleśni Jerzy Waldorff powiedział: „Oto mamy oryginalny góralski folklor i humor, coś fantastycznego”. Otylia umiała się sama bawić i świetnie potrafiła bawić gości.

Okres stanu wojennego nie był dla niej łatwy. Jeden z jej synów wyemigrował do USA, a i drugi po internowaniu za działalność w KPN ratował się ucieczką przez RFN również do USA. Otylii Juraszek udało się wyjechać, pragnęła bowiem odwiedzić synów. Stało się to dzięki korespondentowi – esperantyście córki, na jego zaproszenie. Miała szczęście, bowiem nie tylko spotkała się z synami, lecz osobiście poznała ówczesnego Prezydenta Stanów Zjednoczonych Ronalda Regana. Przy wręczeniu Prezydentowi Reganowi ogromnego serca z piernika z dedykacją, udzieliła wywiadu gazecie, gdzie w mało pochlebnych słowach wyraziła się o ZSRR. Po powrocie do kraju SB już na nią czekało. Jeden z funkcjonariuszy oświadczył jej, że już nigdy nie wyjedzie. Nie przejęła się tym, lecz złośliwie oświadczyła: „Paszport to wy przyniesiecie mi w zębach”, co u funkcjonariuszy wywołało śmiech. Znalazła sposób, torując sobie drogę do władz upominkami z Cepelii i żywieckim piwem. Uzyskała audiencję u gen. Jaruzelskiego. Kiedy wróciła z Warszawy do Jeleśni panowie z SB już na nią czekali z paszportem. Ze swoim zespołem była gościem pana Lecha Wałęsy i wielu prominentnych polityków.

tekst Aleksandra Kupczak