Historia

Augustyna Zborowska „Jeleśnio”

Jeleśnio urocza, Jeleśnio kochana,
Lgną do ciebie ludzie, boś jak malowana.
Lasów tutaj dużo, rzeka wstęgą płynie,
Domy i chaty pobielone drzemią w tej dolinie.
Zamyślona zimą, białą szatą kryta,
Wiosną zaś radosna, śpiewem ptaków witasz.
Nie kochać cię nie można, zapomnieć nie sposób,
Boś jest cząstką tej Ojczyzny, kwiatów, łąk i kłosów.